Kryzys wieku ¿redniego, kryzys egzystencjalny, dusz¿ce poczucie, ¿e ¿ycie nas przeros¿o. Kryzysy coraz liczniej dotykaj¿ naszego ¿ycia - prywatnego, spo¿ecznego i globalnego - eksperci za¿ mówi¿, ¿e doszli¿my do momentu nieusuwalnego wielokryzysu. Bart¿omiej Dobroczy¿ski i Agnieszka Jucewicz dedykuj¿ swoje poszukiwania dróg wyj¿cia z tej sytuacji ¿wszystkim, którzy czuj¿, ¿e znale¿li si¿ w miejscu, gdzie boli, czasem bardzo, i nie wiadomo, dok¿d i¿¿ dalej ani co robi¿, bo stare sposoby radzenia sobie zawodz¿”. Nawi¿zuj¿c do dorobku wielkich umys¿ów (ale i tekstów kultury), rysuj¿ trajektori¿ osobistych i zbiorowych kataklizmów, znajduj¿c j¿zyk dla naszego do¿wiadczenia i sposób na jego ¿odsamotnienie”, a tak¿e odrobin¿ nadziei. ¿Ta nadzieja nie jest lukrowana. W dodatku ¿eby j¿ posi¿¿¿, trzeba si¿ ciut wysili¿, ale mo¿emy obieca¿, ¿e jest osi¿galna dla wszystkich” - mówi¿.

¿yj¿c na kraw¿dzi musisz nauczy¿ si¿ balansowa¿. O tym jest ta ksi¿¿ka. I oczywi¿cie o tym na jak wiele, pozornie przemy¿lnych, sposobów nie dopuszczamy do siebie ró¿nych kryzysów - dotykaj¿cych planet¿, wspólnot¿, kraj, rodzin¿, wreszcie - nas samych. Wnikliwa, pozbawiona ¿dobrych rad” i moralizatorstwa, ale jednocze¿nie przejmuj¿co etyczna. Bo odpowiedzi na kryzys s¿ ci¿gle takie same, mimo zmian nat¿¿enia tego¿ i zmian w scenografii.

Marta Nied¿wiecka

Polubi¿em t¿ ksi¿¿k¿ za to, ¿e do ostatniej strony utrzyma¿a mnie w napi¿ciu. Du¿o si¿ dowiedzia¿em o sobie. Nie zawsze by¿o to mi¿e, ale zawsze bardzo ciekawe. Jest w niej wiedza, któr¿ przeczuwa¿em, ale nie umia¿em nazwa¿. Jest te¿ taka, któr¿ nazywa¿em ¿le i dlatego nie rozumia¿em. I na koniec - odkry¿em rzeczy, o których nie wiedzia¿em, a dzi¿ki nim b¿d¿ lepiej rozumia¿ i ¿wiat, i siebie.

Miko¿aj Grynberg